Jak wychować nieszczęśliwe dziecko

Podczas czytania przygód Kubusia Puchatka zaczęłam się zastanawiać, dlaczego ten Kłapouchy zawsze taki przygnębiony? Nie wierzy w siebie. Nie umie cieszyć się ze znalezionego ogona, lecz obojętnie stwierdza, że i tak pewnie zaraz go zgubi. Z czego to wynika? Jak wielu takich „Kłapouchych” spotykamy każdego dnia?

Kilka dni później udaje mi się znaleźć odpowiedź.

Wracamy z placu zabaw, a mój syn mówi do taty: mama Tomka powiedziała, że on to jest taka mała trąba. Mama – autorytet, mama – wzór, mama, której słowom dziecko ufa bezgranicznie. Następnego dnia, gdy chłopcu znowu coś nie wychodzi po raz kolejny słyszę: bo ty jesteś trąba. Co robi mama mówiąc takie z pozoru „niewinne” słowa? Buduje w dziecku poczucie wartości, a raczej jego brak. Z takim przekonaniem, często nieświadomie wyniesionym z dzieciństwa, maluch dorasta. Brak wiary w siebie powoduje, że nie potrafi poradzić sobie w życiu dorosłym. I już mamy kolejnego „Kłapouchego”.

Bardzo często porównujemy nasze dzieci, zbyt często: bo chłopczyk już mówi, a ty nie, bo sika do nocnika, a ty nie, bo umie jeździć na rowerku… itd. I na koniec jeszcze kilka „motywujących” słów: popatrz i ucz się! Sami wiemy, jak bardzo demotywujące jest, gdy ktoś chce na nas coś wymusić poprzez krytykę. Myślę, że w przypadku dzieci działa to tak samo.

Każde dziecko rozwija się w swoim tempie. Nawet, jeśli maluchowi coś nie wychodzi, to takie negatywne słowa zupełnie mu nie pomagają. Jedynie uświadamiają, że jest gorsze od innych i nie spełnia oczekiwań dorosłych.

Słowa naprawdę mają moc stwórczą i tworzą rzeczywistość, zwłaszcza te, które padają z ust najbliższych. U kogo dziecko znajdzie wsparcie, jeśli nie u rodziców? Zamiast – mała trąba, lepiej – nie udało ci się – trudno! Spróbuj jeszcze raz, na pewno w końcu ci się uda. Wierzę w ciebie.

Doszłam do wniosku, że Kłapouchy to właśnie taka postać, która nie otrzymała wsparcia. A wy czy chcielibyście, aby wasze dziecko było jak Kłapouchy?